1990’larda dış politik ilişkilerde hakim olan tehdit odaklı dil içerideki ayrıcalıklı militarist söyleme süreklilik imkanı sağlamış ve askere ayrıcalıklı bir konuşma alanı açmıştır. Bu yönü nedeniyle 1990’larda Türkiye’nin Ermenistan politikası Türkiye’deki iktidar ilişkilerine içkin olarak ele alınmalıdır. Dış politikanın içeride işleyen iktidar ilişkilerine içkin bir strateji olduğu varsayımından hareket eden bu çalışmanın temel argümanı 1990’larda Ermenistan ile ilişkilerin tehdit söylemine dâhil edilmesinin içeride işleyen hâkim söylemden ayrı düşünülemeyeceği ve aynı zamanda bu ilişkilerin içerideki hâkim militarist dili beslediği şeklindedir. Dolayısıyla, bu çalışma Milliyet gazetesi örneği üzerinden “sivil” bir dilin nasıl olup da dış politika üzerinde konuşarak iktidar ilişkileri içinde bir pozisyon işgal ettiğini ve bu konuşmanın nasıl belli bir iktidar ilişkisinin mümkünlük koşullarını inşa ettiğini göstermeyi amaçlamaktadır.

Tam metin okumak için lütfen tıklayınız Ermenistan-Milliyet